Neuobičajeno mirno je prošao izbor direktora (direktorice) Javnog servisa RTV CG. Nema oglašavanja medijskih i novinarskih udruženja, nema ni saopštenja kojima zainteresovane NVO pozivaju na poštovanje Zakona i osuđuju partijske diktate, kao ni reagovanja političkih partija. Da li je to izborom Andrijane Kadija za direktoricu nacionalnog Javnog servisa RTV CG Savjet te kuće, konačno, donio pravu, bez partijskih pritisaka, na Zakonu zasnovanu odluku?

Da podsjetimo, devetočlani Savjet Javnog servisa RTV CG je prije nedjelju dana, sa pet glasova podrške, u trećem krugu glasanja, izabrao Andrijanu Kadija za direktoricu, dok je njena protivkandidatkinja, Radojka Rutović, imala podršku četiri člana Savjeta.

Nakon mirno i bez tenzija u javnosti prihvaćene odluke članova Savjeta o izboru Kadije, o čijem su se izboru članovi Savjeta izjašnjavali u, čak, tri kruga(?) mogao bi se steći utisak da je, bar ovog puta, sve proteklo po Zakonu i bez bilo kakvih, a posebno partijskih pritisaka.

No, nažalost, upravo pomenuti razlozi ostavljaju sumnju da je u ovom slučaju povrijeđen Zakon i da su politički pritisci bili do maksimuma izraženi, te da članovi Savjeta (pojedini ili svi, manje je bitno) nijesu uspjeli da im se odupru i da je Zakon, čak i Ustav, u kojem je garantovana nezavisnost  medija, u ovom slučaju ostao mrtvo slovo na papiru.

Novinarka Andrijana Kadija je izabrana za direktoricu RTV CG iz trećeg pokušaja, odnosno kruga, koji naš pravni sistem ne poznaje i čime je povrijeđen upravni postupak, čime je njen izbor, pravno gledano, diskutabilan, da ne koristimo druge i teže formulacije.

Valja podsjetiti i da je ona u prvom krugu imala manju podršku članova Savjeta od svoje protivkandidatkinje, u drugom su se izjednačile, da bi u trećem (?) stigla do podrške petog člana Savjeta i time bila izabrana na funkciju direktorice nacionalnog Javnog servisa. 

S druge strane, kandidatkinja Rutović, inače bivša direktorica Televizije Crne Gore, u sva tri kruga imala je podršku četiri člana Savjeta.

I sad se dolazi do krucijalnog pitanja: Kako je to uspjelo Kadiji da, na primjer, dobije podršku onih članova koji u prvom krugu nijesu smatrali da zaslužuje da vodi nacionalni Javni servis, da bi u trećem (pravno diskutabilnom) ta podrška toliko narasla da je i izabrana za direktoricu?

Da bi se došlo do odgovora, bar sa ovako kratke vremenske distance, izbor generalnog direktora (direktorice) ne  može se posmatrati kao izolovani slučaj i treba ga sagledavati u svjetlu ukupne političke zbilje koja je duže od godinu dana prisutna u Crnoj Gori.

Imajući u vidu činjenice o postepenom i iz „kruga u krug“ povećanju Kadijinog rejtinga kod članova Savjeta, potom medijskom hajkom koja se duže od godinu dana vodila protiv njene protivkandidatkinje, broju kandidata koji su bili u igri za prvog operativca RTV CG i da su svi „njihovi glasovi“ pripali izabranoj kandidatkinji, stiče se utisak da je, ovog puta, kod članova Savjeta bila prisutna logika: „Bilo ko, samo ne Rutovićka!“

A, iz toga proizilazi, da je na članove Savjeta vršen ogroman medijski i posebno politički pritisak kako bivša direktorica TVCG ne bi bila izabrana za generalnog direktora Javnog servisa. I pritisak je, da se ne lažemo, uspio. Iz tog razloga i nema saopštenja i reagovanja od strane onih koji su, bar kod laičke javnosti, „bili zaduženi da brane ustavnost i zakonitost“. I zato je tišina.

Tišina poput one koja je vladala prije godinu dana kada je dio političkih partija, NVO-a, predstavnika nekih od medija i „nezavisnih intelektualaca“ (kako to lijepo zvuči) uslovljavao učešće na parlamentarnim izborima ostavkom Rutovićke, što je predstavljalo direktno kršenje Ustava Crne Gore. I, što je i tada, baš kao i danas, urodio plodom. I zbog čega se niko nije zabrinuo. Ni opozicija, koja je uslovljavala, ni tadašnja tanka parlamentarna većina, ni Vlada Crne Gore, ni predsjednik države.

Na kraju, ni diplomatski predstavnici država koje imaju ambasade u Crnoj Gori. A zgažen je Ustav države. I u njemu garantovana nezavisnost novinara i medija.

Niko se tada, kao ni danas, nije oglasio i saopštio da je političkim pritiskom prekršen Ustav, mada je to bilo jasno svakom laiku, a ni to, ni toliko, nijesu uspjeli da saopšte ni članovi istog ovog Savjeta Javnog servisa.

No, koliki je bio politički pritisak o kojem se ne govori i pred kojim su podlegli članovi Savjeta možda je bolje sagledati ovu priču iz drugog ugla. Da se hipotetički zapitamo: Šta bi se desilo da je, kojim slučajem, u trećem krugu(?) podršku od pet glasova članova Savjeta dobila Rutovićka?

Da li neko i ko je taj koji može da sumnja, da bi se oglasila novinarska i medijska udruženja koja bi zahtijevala da se Javni servis "oslobodi partijskog pritiska“, iz redova dijela NVO-a bi tvrdili da je Savjet podlegao „političkom pritisku“, dok bi dio poltičkih partija isticao „mutne radnje koje su se dešavale tokom izbora direktorice RTV CG“.

Da li neko sumnja, da već unaprijed nijesu bila pripremljena razna saopštenja i reagovanja takve ili slične sadržine a sve „u znak protesta političkim pritiscima“, da je, eventualno, Rutovićka izabrana umjesto Kadije? Potpisnik ovih redova ne sumnja.

Jer, pored mirnog gledanja kršenja Ustava od strane kompletne crnogorske javnosti izvršenog prije godinu dana, izazvanog političkim pritiscima i ucjenama, članovi ovog saziva Savjeta su nijemo gledali kako pojedine političke partije traže podršku od nekih ambasada „za izbor svog kandidata?“ I nijesu se ni tada oglašavali. Kao što su ostali nijemi i na ponašanje pojedinih opozicionih lidera koji su, naravno, „bez političkog pritiska“, sugerisali koje i kakve emisije treba pripremati i emitovati na Javnom servisu!

Ni to nije predstavljalo politički pritisak, kao što, izgleda, za članove Savjeta „nije politizacija“ ni činjenica što je jedan od njih, na zahtjev pojedinih političkih partija, a u susret izborima održanihm 16. oktobra, pisao dokumenta partijama vezanim za medijsku politiku i što je on to i sam saopštio. Za ovaj i ovakav Savjet Javnog servisa RTV CG, ni to ne predstavlja „politizaciju“.

Iz tog razloga, ne treba ni da čudi što je prije nekoliko dana Savjet  dozvolio sebi da se glasa „u tri kruga“. Tri, devet ili 109 krugova... Kad nemate princip, a imate političke pritiske, nije ni bitno koliko je krugova u pitanju. Radi se samo o broju. Ostalo su samo nijanse...

 S. Radunović