(1957 – 2024)

U Beogradu je,  14. maja 2024. godine, poslije kraće bolesti, u 67-oj godini života, preminuo prof. dr Miroslav – Mikan Raičević, redovni profesor Evropskog univerziteta u Beogradu i književnik.

Miroslav-Mikan  Raičević je rođen 1957. godine, u Praćevcu, kod Berana. Gimnaziju je završio u rodnom gradu, a diplomirao je na beogradskom Ekonomskom fakultetu – Odsjek spoljna trgovina, 1981. godine.

Od 1983. godine radio je u preduzeću FAP FAMOS, Beograd, u Službi izvoza. Tokom 1986. godine završio je specijalizaciju na Institutu ekonomske MSS Akademije nauka  SSSR, u Moskvi, iz tematske oblasti „Naučno – tehničkiprogres i međunarodna razmjena tehnologije“. Magistrirao je na pravnom fakultetu, u Beogradu, 1987. godine.

Od 1990. godine na Institutu za Internacionalni menadžment, u Beogradu, obavljao je poslove izvršnog direktora, a 1992. godine, na Manhattan Institute of Management, New York, stiče Executive International MBA diplomu u oblasti internacionalnog biznisa.

Doktorirao je 1997. godine na temu: „Međuzavisnost ekonomske diplomatije i biznis politike“, na Fakultetu za internacionalni menadžment, u Beogradu.

Od 1998. godine, profesor Raičević je predavao Ekonomsku diplomatiju, po pozivu, na Diplomatskoj akademiji Ministarstva inostranih poslova.

Za člana Naučnog društva ekonomista (NDE) prof. Miroslav Raičević je izabran 2002. godine. U toku 2003. godine bio je glavni i odgovorni urednik časopisa „Finansije“. Bio je direktor Instituta za ekonomsku diplomatiju, u Beogradu, gdje je predavao na specijalističkim studijama predmet Ekonomska diplomatija.

Od 2006. godine je bio glavnii odgovorniurednik časopisa „Ekonomska diplomatija“. Autor je mnogobrojnih naučnih radova objavljenim u domaćim i stranim časopisima. Objavio je, pored ostalih, i sljedeće stručne knjige: „Ekonomska diplomatija u svetskoj ekonomiji“, „Internacionalna ekonomija – sa osnovama ekonomske diplomatije“, „Biznis politika“, „Legalno biznis okruženje“, „Ekonomska diplomatija“.

O kapitalno važnoj Raičevićevoj knjizi „Ekonomska diplomatija“, prof. dr Budimir Lazović, pored ostalog, piše: „Ova knjiga predstavlja kompletno, dobro struktuirano i sistematično djelo. Urađena je po najvišim naučnim standardima i propraćena adekvatnom naučnom aparaturom. Sadrži sveobuhvatnu teoriju, širinu mogućnosti primjene i razuđene prakse ekonomske diplomatije. Veoma je dragocjeno štivo za studente osnovnih studija i za postdiplomce naspecijalističkim i magistarskim studijama, kao i za brojne nosioce i učesnike raznovrsnih aktivnosti na području ekonomske diplomatije, počev od onih u ministarstvima inostranih poslova i državnim organima, preko pripadnika privrednih asocijacija, banaka, udruženja, i sl. Pa do neposrednih nosilaca ekonomske djelatnosti na mikro nivou u preduzećima“.

Profesor Raičević  se bavio i književnošću. Poeziju i prozu je objavljivao već kao gimnazijalac, kao član Kluba mladih pisaca „Vukajlo Kukalj“, koji je vodio prof. Miloš Vulević.

U Klubu su, pored ostalih, bili i: Miomir Mišović, Ratko Deletić, Blagoje Korać, Vlajko Ćulafić, Svetislav Vlahovič, Petar Rmuš. Klub je izdavao list „Pogledi“. Ovaj književni klub je i dobitnik najvećeg opštinskog priznanja Nagrade „21 jul“.

Raičević je nagrađivan  na mnogim književnim konkursima , kao i na književnoj manifestaciji „Limske večeri poezije“. Dobitnik je nagrade Zadužbine Iva Andrića. Poezija mu je zastupljena u mnogobrojnim časopisima i zbornicima. Objavio je sljedeće poetske zbirke: „Galioti“, „Kuršum i vjetar“, „Razroki dani“, „Očevina“ i „Sunce u kavezu“.

U jednoj od svojih pjesama, profesor Raičević pjeva:

 „Dođe tama. Na dolinu i veliku klisuru pade

 i put zagrli u planinu obalom rijeke što vodi.

Na taj put krenuh i ja.

Ponesoh majčin zavežljaj i džaklju sjemena.

Ispratiše me rođaci iz doline,

Hoće da svoje posijem žito u brdima...“.

Prof. dr Miroslav – Mikan Raičević je ostavio vrijedno naučno i književno djelo. Njegovim odlaskom izgubili smo vrsnog naučnika, intelektualca, pjesnika, čovjeka koji je beskrajno volio svoj zavičaj, zato ga je i unio u poeziju. Poezija je za njega bila i život i zavičaj.

Ne čudi što je zbirku „Galioti“ pisao, kako veli, govorom Gornjih sela. Svoj život je ispunio naučnim i književnim stvaralaštvom. Radovao se susretima u svom zavičaju, ali i na svakom mjestu, iz tih susreta ostaju uspomene, pouke i poruke.

Otišao je Čovjek, brat, suprug, roditelj, kum, profesor, ... Zahvalnost i vječno sjećanje. Iza njega su ostali supruga i četvoro djece. Sahranjen je na novom Bežanijskom groblju, u Beogradu.

Prof. dr Draško Došljak