Slike i prilike je nova knjiga Perice Jokića koja je ovih dana izašla iz štampe u izdanju samog autora. Riječ je o katalogu slika koje je Jokić uradio u periodu od 1984 do 2021. godina. Od svoje prve slike-grafike rađene u olovci, do posljednje, rađene uljanim pastelima.
Knjiga na 276 stranica daje hronološki pregled svega onoga što je u oblasti likovne umjetnosti napravio Perica Jokić.
Katalog je podijeljen na jedanaest segmenata, prema tehnici i formi izražavanja.
Da podsjetimo, ovo je Jokićeva osamnaesta knjiga po redu.
A.S.
Predgovor
SLIKE I PRILIKE nije samo katalog slika Perice Jokića već i svega drugoga što podrazumijeva crtu, liniju, maštu. To se, prije svega, odnosi na karikature, zatim ilustracije, ali i skice.
Slikarske, odnosno, crtačke tehnike kojima se Jokić koristi ne treba nabrajati jer su zastupljene skoro sve poznate. Tako su slike i grupisane, a u okviru svake grupe one su poređane hronološki.
Pored godine proizvodnje i naziva rada, odnosno imena portretisanog lica, date su i dimenzije slika koje su rađene na listu sveske, listu školskog bloka, poleđini listova zidnog kalendara, komadu kartona, hameru...
Lako je uočiti da se Jokić najviše bavio portretom i da je prepoznatljiv po pointilizmu, tačkicama kojima je do potpune realnosti dovodio likove na svojim slikama. To je najčešće ostvarivao koristeći flomastere, a onda i tuš.
Koliko je pointilizam zahtjevan za rad govori podatak koji Jokić iznosi, a to je da je za realizovanje jednog portreta dimenzija 410x290 mm potrebno napraviti oko sto osamdeset hiljada tačkica, ili u prosjeku 150 tačkica po kvadratnom centimetru.
Ove slike se i vremenski najduže rade, jer je broj tačkica ujedno i broj poteza koje treba ostvariti. Nasuprot ilustracijama koje su često završene u dvije-tri krive linije.
Kad smo kod statistike, Jokić navodi još jedan zanimljiv podatak. U radu sa uljanim pastelima najviše koristi crnu boju. I to skoro duplo više od bilo koje druge boje. Uljani pastel je ujedno i posljednja tehnika koje se latio, a sve je počelo olovkom prije trideset sedam godina, tačnije oktobra 1984.
Jedna od najzanimljivijih faza u Jokićevom likovnom radu je oslikavanje zidova portretima velikih dimenzija. Ovi murali su ograničavani samim zidovima, mada nije bilo rijetko da sliku produži na sujedni, bočni zid i dobije njenu treću dimenziju. Sve murale je radio u tušu, a oni su, uglavnom, krasili enterijere kafića.
Nažalost, vremenom su zidovi stasavali za krečenje ili oblikovanje u nešto drugo tako da nema sačuvanih tragova vezanih za Jokićeve murale, osim onih koji su ostavreni u njegovim prostorijama, a ima ih ukupno tri, od kojih je jedan na spoljašnjem zidu kuće kao jedini eksterijer.
To je portret Merilin Monro koji odolijeva svim vremenskim uslovima već pune 34 godine, gdje se i datum nastanka jasno vidi – 5.avgust 1987.
Jokić je svoju satiričnu duhovitost znao da primijeni i kod odabira umjetničke forme. Tako je gipsorezu, linorezu i drvorezu pridružio i – papirorez. Sjajni kunstdruk papir premazuje crnim tušem, a onda, kada se podloga potpuno osuši, rezbari po njoj običnom šivaćom iglom.
Doduše, uradio je samo jedan papirorez, ali mu je mjesto obezbijeđeno u ovom katalogu.
Ideju za kolaže, a ima ih pet, dobio je tako što je htio da umjetnički predstavi svojih pet knjiga koje je do tog trenutka objavio. Kolaži se sastoje od reljefnog i crtačkog dijela. U crtačkom dijelu dominira ženski lik, zapravo portret koji je izdvojen od ostatka tijela, ili, bolje reći od nogu, koje se takođe nalaze tu negdje na kolažu, a nude pretpostavku o psihologiji samog lika.
Pored toga, na svakom kolažu se primjećuje ista ženska cipela, što kolažima daje neraskidivu vezu. Ono što je trebalo da bude glavni dio kolaža, samo na prvi pogled izgleda kao da je u sjenci.
Detaljnijim sagledavanjem kompozicije, lako je ustanoviti da je o knjigama rečeno mnogo više nego što se čini. Dovoljno je samo propratiti sve reljefno, sve što je dato isijecanjem i lijepljenjem.
Osim što je svoje knjige predstavio postavkom na zidu, Jokić je radio i na njihovoj unutrašnjosti. Tako je svoje knjige aforizama i satiričnih priča obogatio sa preko sto pedeset karikatura, odnosno ilustracija. A radio je i za druge autore od čega su, za sada, realizovane ilustracije za knjige Dragana Vujačića, rokera, pjesnika i satiričara iz Podgorice.
Sigurno će vam ovih nekoliko naznaka koristiti kod lakšeg praćenja i prelistavanja likovnog kataloga Perice Jokića.
Inače, kako kaže autor, kompletnom uvidu nedostaje desetak radova koji su poklonjeni, a onda, nemarnošću njihovih vlasnika, izgubljeni.
N.T.Č.
Perica Jokić – SLIKE I PRILIKE (2021)
https://www.docdroid.net/NnqLoi6/perica-jokic-slike-i-prilike-2021-pdf
